Aşırı Dozda Yalnızlık

Bir insan ölmeyi istemez. Çok büyük bedensel, ruhsal engeller yaşamadıkça yani yaşayamadıkça kendine zarar vermek istemez. Hele ki bir çok insanın olmak istediği yerdeysen. Ün, para, şöhret, ışıklı tabelalar, dünyada herkesin seni tanıması, dinlemesi. Kısaca ünlü ve zengin biriysen ve genç yaşında hayatının sonuna kadar sana yetecek bir para kazandıysan, kazanmaya devam ediyorsan. Hangi insan bu durumdayken ölmek ister ki? Ne kadar aptalca ve saçma geliyor değil mi? Bize görünen bu.

Bu dünyanın sunduğu ise, her kapı açılıyor önüne. Sınırsız bir hayat yaşıyorsun. Her şeyi en uç noktalarda yaşıyorsun ve gözler önünde. Kendini ulaşılmaz yapıyorsun ve bu sefer gerçekten ulaşılmaz olmak için ulaşılamaz oluyorsun. Yapayalnız kalıyorsun zirvede. Ne acı.

Evet bu konuya Amy W. sebebiyle geldim. Hakkında yargısız infaz yapılan birisi. Sakın dinlediğimi ve hayranı olduğumu düşünmeyin. Aksine bir şarkısını az önce dinledim baştan sona bu kadar. İnsanlar ne kadar beyaz, ne kadar iyi ve ne kadar düşünüyor. Herkes bir başkası hakkında atıp tutuyor. Konuşuyor, ömrünü başkaları hakkında atıp tutmakla, yargılamakla geçiriyor. Ve ona bakınca yaşlandığına koca bir hiç görüyorsun.

Amy içinde aynısını söylüyor bu insanlar. Aşırı dozda uyuşturucudan öldü.

Bu akşam haberlerde tekrar bu cümleyi duyunca aklıma ilk bu başlık geldi. Ne uyuşturucusu lan, bildiğin aşırı dozda yalnızlıktan öldü bu kadın. Herkes zirveye çıkması için elinden geleni yaptı. Ona zirveye çıkana kadar elleriyle yardım etti. Hep arkalarındaydı, ailesi, arkadaşları, sevdiği erkekler. Ne zamanki zirveye çıktı, işte o zaman herkes onu zirvede yalnız bıraktı. Tek başına ne yapacağını şaşırdı. Bocaladı, içki, uyuşturucu iyi geliyordu ona. O zaman zirveden inip o insanlarla bir arada durabiliyordu.  Yoksa o ihtişamlı hayatın içinde neden bu kadar ölüme yakın olsun. Neden daha iyisini yapmak varken hayatına bile bile son versin.

Demek ki yalnızlık en büyük uyuşturucu. İnsanı günden güne zehirleyen ve öldüren. Şimdi yalnızlık güzeldir demeyeceğim. Elbette güzel yalnızlık, kafa dinleme anlamında. Kendine kalmak anlamında. Ama iş yalnız bırakılmaya gelince değişiyor. Herkes paranın, ünün, malın mülkün mutluluk getireceğine öyle bir inandırmış ki kendini gerçekleri bu yüzden göremiyor. Daha iyi bir hayat sunduğu su götürmez bir gerçek ama daha mutlu bir hayat kıldığı koca bir yalan. Bak kadın öldü gitti aşırı dozda yalnızlıktan.

Para yerine dost, arkadaş biriktirin. Bir gün onlar daha değerli olacaklar. Parayla satın alamayacağınız kadar.