Elbette

Gece gece tesadüfen karşıma çıktı. Millete Songül Karlı çıkıyor bana da bu ahaha. Elbette mi ya?
Değil bence abi, abla, kardeş, arkadaş, dost/um. Elbette değil. Aynı insan, aynı kalıyor. Hep gördüğüm ve dilinden şu kelimeyi düşürmeyen, dünya ve kendisi umurunda olmayan çocuğun söylediği gibi. ''AYNI''

'Acıların seni acılaştırmasına izin verme'

Acılar dediğimiz şeyler acı değil mi acaba? Yoksa biz mi çok acındırıyoruz. Gerçek acı bu değil diyorum hep.
Ne için dediğimi boşver. En son tensel acı duyduğumda bildiğin ağlamıştım. Şu yaşıma kadar öyle bir acı duymamıştım tenimde. Gerçekten abartmıyorum. Kimse ağlama dememişti annemden başka. Farkındaydılar çünkü nasıl bir acı olduğunun. Annemin ağlama demesinin sebebi kendisi zaten ağlıyordu benim yerime :)
Ama hakikaten abartmıyorum çok güzel ağlamıştım ve öyle bir acıyı yaşamamıştım şu kısacık hayatım boyunca. Küllük yine sigara doldu bu arada. Sigaradan bu kadar nefret edip, içmeye halen devam etmem?
İçmek mi? resmen yiyorum. Küllükte izmaritin durmasına bile dayanamıyorum. O kadar nefret ve bir o kadar da içiyorum.

Görmeyeli yalnızlık almışsın sen. Hıhı evet, biraz.

Veriyor muyuz? Düşününce hep, hiç hak etmiyoruz diyorum. Halen vermeye devam ediyorum. Vermekten vazgeçemiyor insan. Anlatılmaz bir haz mı duyuyoruz bundan, acının yanında? Yoksa yine boşluktan mı?
Hep soru işareti. İnsan içine nasıl yatıyorsa bir türlü kalkmak bilmiyor.  Bir de şu var. Sevdiğiniz insanlardan bir 'merhaba'yı esirgemeyin. Elveda diyemeyecek kadar geç kalabilirsiniz çünkü.

Havalar soğudu, omzumda ince bir sızı. Yarayı gören yüzünü ekşitip kapat diyor. İnsanlar bir başkasının yarasını görmeye tahammül edemiyor. Bu izi kalan bir yara. Peki ya izi kalmayan yaralar. İşte bu yüzden acı.

İzsiz yaralar sahibinden başka hiç kimseyi acıtmaz.

Arkadaşım dünyama gidiyor. Nasıl da saçmalıyorum di mi? Yo yo bu cümlenin başı çok güzel bir anlatılmazlığı anlatıyor. Keşke. Ne zaman yazdığımı hatırlamıyorum ama şu dünyada kıskandığım tek arkadaşımdır. Yok fesatlık yok. Hani seni mutlu eder ya, kendi kendine sevinirsin ya onun için, öyle bir kıskanma benimkisi. Maddi bir şey de değil zaten. Çünkü insanların aklına kıskanmak deyince maddi olgular geliyor hep. Bak benim de geliyor ki açıklama gereği hissediyorum. Ama ben seni çok. ahaha takılıp kalırsın bazen plak gibi.

Mutsuz insanlar çok gülermiş.

Anlamadığım şey ben bu şarkıya nereden geldim biliyor musunuz?

Didier Drogba'nın gollerinden ahaha. Nasıl geldim onu düşünüyorum. İzlediğim şeye bakar mısın?

Dua dedim de aklıma geldi. Nerede dedin diye sorma. Yazarken bile içimden konuşuyorum. Rahmetli ananemin öyle güzel bir duası vardı ki, unuttum. Ak paşam derdi bana. :)  Ak paşan çok. Neyse bu berbat saçmalamanın sonuna geleyim bitmeyecek.

Karışığım

Selam septikler deyip yine yarılacam kendi kendime. Tamam tamam palyaçoluğun lüzumu yok. :)
Merhabalar olsun.

Aklıma geldi bir anda. Şebnem Ferah'ın 'Vazgeçtim Dünyadan' adlı bir şarkısı var. Şimdi o geldi aklıma, o da buraya getirdi beni. Galiba sihirli kelime buymuş. Galiba bütün her şeyin sebebi buymuş. Henüz tam vâkıf değilim olaya. Ama başlangıç noktası burası. Bu vazgeçme başka bir geçiş.
Vazgeçemediğimiz için bu, mutsuzluk diye tanımladığımız. Neden ben? diye sorguladığımız. Gerçi bunu sorgulamayı bırakalı çok olmuştu. Sadece yalnızlık-mutsuzluk bağlantısı. Herkes mutsuz.

Benim bu dünyaya ait kendimden başka hiçbir şeyim yok, olsun da istemiyorum zaten. Yaşadığım kadarıyla da öyle deli hayallerim olmadı maddi ve maddesel anlamda. İnsan kendini mutlu etmeye uğraşmayı bırakınca mutlu oluyormuş. Bu cümlede anahtar kelime 'kendini'. Gizli özne ise 'başkaları' değil. Kendinde olanı ama asla bunun farkına varamadığı. İşte onu mutlu ettiğinde mutlu oluyormuş. Onun mutluluğu zaten başka mutluluklara yansıyor. O ney? demeyin. Kendiniz bulun ahah kötü palyaço oldum, üzgünüm bulun.

Seni ne mutlu ediyor? diye sormuştu en son. Demiştim ki: o küçük kızın gülümsemesi.

Bana sevdiğim, istediğim güzelliği anlatan dil.
Duymak istediğimi söyleyen dil.
Görmek istediğimi görüp anlatan göz.

Beni çok şey mutlu ediyormuş ama ''ben'' hepsine uzak duruyormuş.