Yalnızlık Oyunu

Tek başına oynanır.

Saklambaç gibidir. ebe de sensin, saklanan da. Duvarların arkasına sığınırsın, sırtını yaslarsın. Buz gibidir ama hiç, hiç mi hiç hissetmezsin soğukluğunu. Öyle bir ateş ki yılların yalnızlığı yanar durur içinde, ne söndürmeye gücün vardır ne de birinin söndürmesine izin verirsin. İstersin ki küle dönsün bir gün korken.

Yenilirsin, yaralanırsın.

Ne kimse elini uzatır kalk diye, ne de yaralarını sarar iyileş diye. Acıdan kıvransan bile sesin çıkmaz. susmayı öğretmiştir sana. Hiçbir zaman istemezsin o kara tahtaya adın yazılsın ve susarsın. Kalabalıkta seni kimse fark etmesin diye, kasadaki kız gibi. gülümsetti yine. Bilmiyorsan öğren kasadaki kızı. Zordur ama güzeldir kasadaki kız olmak.

Kaybedersin.

Galibi yoktur, bilirsin baştan kaybedeceğini ve bile bile bu oyunu oynarsın, sonradan korkmadan o şarkıdaki gibi. Çünkü sonrası yoktur. Tabelada hep senin hanende yazılı durur kocaman bir leke gibi sıfır.

Ağlarsın.

Bak en güzeli budur. kimse ağlama demez sana. Ağlıyorsan vardır bir sebebi ve bilirsin bir insan boş yere harcamaz gözyaşlarını. En güzeli de kimse bilmese de bomboş ellerin çoktan olmuş kağıt mendil. Ağlaya ağlaya yanaklarından yalnızlığını silersin.

Ararsın, dalarsın, yanarsın.

Ona, boşlukta, onsuzluğa.

Bulamazsın, vazgeçersin. vazgeçtiğin an içindeki o susmak bilmeyen ses der ki; vazgeçmezsin.


Sonra yine oyuncaklarınla başbaşa kalırsın. kitaplar, filmler, dergiler, elbiseler, eski resimler, şarkılar.

Bir sigara bir kaç kadeh eşliğinde çocukluğuna geri dönüp bahçede tek başına oynadığın günlere dönersin. çocukluktan miras bu oyun sana. Acaba tek kişilik diye söyleselerdi oynar mıydın?

- boş yer var mı bu oyunda.
+ tabi, neresi olsun?
- yalnızlık yanı.
+ pardon, anlamadım.
- cam kenarı, cam.

Oynamaya devam.