Gerçek Acı

Bugün yani dün Haşmet Babaoğlu'nun yazısını okudum. Gerçek Acı adında bir yazı kaleme almış. İzlemediğim için bilmiyordum, geçen hafta Türk insanı ya da kendini ekrana kilitleyen Türk seyircisi salya sümük ağlamış Abartı da değil baya baya ağlamış.

Acımalı mı yoksa düşünmeli mi bu durumda bilmiyorum, belki siz de ya da sen de izliyorsundur. Eğer ağladıysan sordun mu kendine 'ben niye ağlıyorum' diye. Ben kendime soruyorum niye ağlıyorlar diye bulamıyorum cevabı. Daha doğrusu cevap veremiyorum. Yolda gözlerinin önünde bir insan can çekişirken kafasını çevirip bakmayan insanların olduğu bir ülkede yaşıyoruz. Yardım eli uzatmayan, film seyreder gibi seyredenlerin içinde. Orada burada ucuz etiketli ürünler arıyoruz. Saçma sapan şeylere bir dünya para harcıyoruz. Gözümüzün önünde paraya ihtiyacı her halinden belli olan insanları görmezden geliyoruz.


Ve bu ülkenin insanı ekrana kilitlenip iki saat gözünü kırpmadan bir dizi izliyor ve salya sümük ağlıyor, kendinden geçiyor, yetmiyor günlerce konuşuyor Televizyonda, gazetelerde, internette çeşitli haberler ile daha fazla göz önüne getiriliyor. Gözyaşlarınız bu kadar değersiz mi? Kendi hayatınız için ya da başka hayatlar için bu kadar ağladınız mı diye sormak isterdim o ağlayanlara. Ya da ne bileyim, dünyanın bir ucunda ölen; masum insanlar, garip insanlar, kimsesiz insanlar için bir damla gözyaşı döktünüz mü?

Gözyaşlarınız gerçek mi sizin? Yoksa kafanız dağılsın diye arada bir izleyip, eski bir anı/nızı hatırlayıp mı ağlıyorsunuz? Dalga geçmek için değil ciddi ciddi soruyorum bu soruyu. Bu kadar çok mu gözyaşınız ve değersiz. Yıllar sonra hatırlamayacağınız bir dizi, dizi lan adı üstünde dizi ne kadar gerçekçi olursa olsun dizi işte. Bitecek nihayetinde ve unutulacak.

Burada 'sanane palyaço' diyebilirsiniz deyin sorun değil, sadece bu saçmalığı kabullenemedim. Türk insanı duygusalmış(evet istisnai insanlar ve durumlar var sayıca fazla). Fakat ben milyonların bu şekilde ağladığını okuyunca bu duygusallığa inanamadım. Çünkü acıları gerçek değil. Saçma sapan bir dizi reyting rekorları kırıyorsa ve insanlar bu dizi için ağlıyorsa duygusal falan değildir bu insanlar. Duyarlı insan duygusal olur, etrafında olup biten kötü şeylere haksızlığa içi acır, ne bileyim değiştirmeye çalışır, kafa yorar. Ellerini uzatamıyorsa elini uzatır. Hiçbir şey yapamadığı noktada oturup ağlar çaresizliğine ve yardım edemeyişine. Bakıyorum her şey tam tersi. İnsanlar ekranlara kilitleyip kendini bütün duygusallığını, duyarlılığını dizilerde yaşıyor. Ağlamaktan gözlerini şişiriyorlar. Buradan bakınca görünen resim aynen şu; timsah duygusallığı.

Acılarınız ve gözyaşlarınız gerçek değil, diziler gibi.