Uzaklarda, fiziksel olarak görmediğin, hatta fotoğrafını bile görmediğin, nasıl birisi olduğunu bilmediğin (dış görünüş) ama çokça konuştuğun özellikle aynı dili konuştuğun birileri olması çok güzel. Aynı dünyada olup aynı dili konuşmak, düşündürmek, güldürmek, mutlu etmek hele de onun tarafından ve senin mutluluğundan onun mutlu olması apayrı bir güzellik. Mutluluğu geçmez sevmelerin, yarası geçmediği gibi.
Yıllar sonra bir mektup aldım. Özenle sarılmış, kaplanmış bir hediyenin içinde. (Kaplığını bile sakladım) Zarfın içinde bir kartpostal. Kartpostaldaki resim gülümsetti, gülümsetti onlarca kez gülümsetti. Arkasındaki not daha da gülümsetti. Kısa ve öz.
Bana, Sivil Palyaço'ya ve sol yanıma bir not yazmış. Hani şu arızalı tarafıma haha. Anlaşılmaz bir not ama çok anlaşılır benim için. Bazen bir yabancı, yanınızdakilerden daha yerli oluyor hayatınızda. Boşuna demiyorlar küçük şeyler büyük mutluluklara gebe. Hediye mi en sevdiğim şeylerden işte.
Adı yabancı
Yaşadığı yer yabancı
Yüzü yabancı
Fakat, kalbi tanıdık
söyledikleri bildik
gülümsemeleri içten
tebessümü tebessüm ettiren.
Kartpostala gelince yukarıda resim. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder