Hayata Bakış

Açısı çoğu insanın aynı. Kimisi uçan bir kuş görüyor, kimisi uçan bir et parçası. Yıllar sonra kuş görenlere ise herkes özeniyor, onun gibi olmak istiyor ama ömrü çoktan geçmiş, bitmiş oluyor. Son demlerini yaşıyorken fark ediyor bunu.

Genel profil iyi bir okuldan mezun olmak. Bak olay burada okulun iyi olması. Senin iyi bir öğrenci olman değil. Sonra iyi bir iş sahibi olmak. Burada da mevzu iş. Senin iyi bir çalışan olman değil. Çok az iş yaparak çok büyük paralar kazanman. Gerçi sistem tam tersi. Çok çalışarak az para kazanmak üzerine kurulu bir sistemdeyiz. Daha sonra iyi bir eş bulunmalı. Sen iyisin ya ahah tam sana göre olmalı. Buradaki iyi kriterini sen değil, önce etrafındakiler, dostların, arkadaşların sonra ailen belirliyor. Onunla onlar evlenecek ya. Son sözü onlar söylüyor. Evlendin diyelim. Bir kez daha evlenmen lazım. Şöyle saray yavrusu olmasa da simit sarayı bir ev alman lazım. Prenses ya hanımefendi sizin bir eviniz olmalı, rahat etmeli. Ne yapıyorsun hemen işinde iyi, maaşında çok güzel. Hemen kredi çekiyorsun kenarda da biraz birikmiş paran var. Sonra bilmem kaç yıl anapara ve faiz diye ömrünü bitir. Çalış anam çalış. Bu arada bir tane de araba aldın. Onun taksitlerini de ödüyorsun. Bir gece vakti oldu mu sana bir çocuk. Bir de onun masraflarıyla uğraş. Sonra yıllar yılları kovalıyor, üçün beşin hesabını yapmıyorsun. Her yıl takvimde yaz mevsiminde 15 günlük tatil diye günleri yuvarlak içine alıyorsun. O tatilde de dinlenmek yerine yorulabildiğin kadar yoruluyorsun. Ve yine aynı hengame yıllar yılları kovalıyor. Fark edemediğin şey ise takvimden düşen yapraklar değil, ömründen eksilen günler. Emeklilik hayallerini kurmaya çoktan başlıyorsun. Bir ev şöyle bahçeli, meyve ağaçları, çiçekler, böcekler. Yaşlılığı hesaba katmıyorsun. Emekli olunca dünyanın en mutlu insanı sen olacaksın. Hastalık denen illet seni hiç bulmayacak, ömrün hastanelerde geçmeyecekmiş gibi düşünüyorsun. Çok düşünürsün.

Türkiye'de 90 milyon kişiye sorsan hayata bakış açısı bu çıkar. Herkes hayallerini ertelemenin peşinde. Hep sonra, emeklilikte. Çünkü sistem buna zorluyor. Yaşamak, hayatın tadına varmak için önüne binbir sebep koyuyorlar. Sorsan mutlular, bana sorarsan değiller. He evet mutlu olanları vardır, ki benim tanıdıklarım arasında çok mutlu olanlar, gerçekten mutlu olanlar var. Çünkü hepsinin evliliği aşk evliliği, mantık değil. Bu yüzden çok mutlular.
Bunun sebebi de hayata bakış açıları aynı. Ruh ikizi mi dersin ne dersin bilemem. Birbirlerini bulmuşlar işte.

Benim hayata bakış açım ne bilmiyorum. Kaç derece onu hiç bilmiyorum. Yalnızca ikinci paragrafta anlattığım açıya hiç benzemiyor, bunu çok iyi biliyorum. Ömrümü 20 yıl berbat bir masa başı işinde harcayıp, emeklilik hayalleri ile yanıp tutuşup, arada evlenip ay sonunu getirmek (getirememek) gibi bir düşüncem yok. Gelmeyin üstüme ahah.

Bir gün baktığım pencerede
bir başkası
benim gördüğümü görürse
ya da
ben bir başkasını görmek istersem
görebilirsem söylerim bakış açımı.

Zaten gözlükle bile zor görüyorum ne bakışı ne açısı. Geldiği gibi yaşıyorum işte. Bu gün bir söz okudum.
''Herkes hayatın sırrını arıyor. Aslında hayatın sırrı falan yok.''

Hayat işte, sana geldiği gibi değil sana getirdikleri gibi değil, onların istedikleri gibi hiç değil, istediğin gibi yaşa.