Sığınmaktır mutluluğa. Kaçmak, garip bir mutluluk verir insana. Bilmediğin, tanımadığın insanların yanına daha önce yaşamadığın bir yere. Ne olacağını, seni nelerin beklediğini bilmeden. Anı yaşamak belki de. Rüzgar nereden eserse essin bırak aklın o rüzgarda savrulsun. Düşünme sadece yaşa. Kaçmak garip bir mutluluk verir insana. Sıkıldığın, bunaldığın, daraldığın an uzaklaşacaksın seni boğan ne varsa kaçacaksın ardına bile bakmadan. Ardına bakarsan kaçamazsın. Berbat trafikten, iş stresinden, büyük denilen berbat şehirden, seni üzen insanlardan başka bir dünyaya. Her gece yatağa uzandığında düşündüğün o çok büyük sorunlarından eser kalmıyor, hepsini unutuyorsun. Aslında seni bu hale getirenlerin o önemsiz sorunlar olduğunu anlıyorsun.
Yüzünde anlamsız tebessümlere sebep oluyor. Beklenmedik mutluluklara, yeni insanları tanımana biraz olsun yaşayamadığın hayatından tat almana sebep oluyor. Hele kaçtığın yerde en yakın dostun/arkadaşın varsa. Konuşmadan seni anlayan, seni senin kadar iyi bilen birileri varsa. Onun gözlerine baktığında kendi gülüşlerini yakalıyorsun kaç, git onun yanına. Çok kısa bir zamanda gülüşlerinin gerçek olduğunu anlayacaksın, aynadaki aksin bile gülümseyecek sana. Ben bu dünya tatlısına kaçtım. Gölgem bile mutlu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder