Her Şey Boş

''sanma ki sonsuza kadar sürecek şanın
ölüm olacak en büyük nişanın''

Her şey boş işte. Anlıyorsun ölüm kapını çaldığında. Ne kötüdür o ölüm sessizliğini yaşamak, mezar sessizliğine gömülmek. Haykırmak isterken susmak. Geçmiş geliyor aklına, yaşananlar tek bir kötü an hatırlamıyorsun.

Gururun, nefretin, kinin, çocukça verdiğin savaşlar, küsmelerin, kendinden nefret ettirdiklerin her şey boş geliyor. Kaçışların, susuşların, boş işte o nişanı takarken tek başınasın.

Anlıyorsun uğruna kendini yıprattığın, bitirdiğin, seni bitme noktasına getiren, seni parça parça yok eden, içini acıtan, üzen ne varsa dünyaya ait boş geliyor.

Dolu olan tek şey anlıyorsun ki ne kadar sevdiğin bir o kadar da sevildiğin. Bunun haricinde her şey boş.

Uğruna verdiğin savaşların,, başkalarının en önemli diye diye onlara ayak uydurarak beynini yiyip bitirme noktasına getiren düşüncelerin. Dert diye dertsizliği dert edinmen. Yarın işyerinde, okulda, evde nasıl üstesinden geleceğim diye kafaya taktığın aptal saptal şeyler. Çok önemliymiş gibi gözüken, yapamazsan dünyanın sonuymuş gibi gelen işler. Hepsi boş aslında. Dert bile değil, sadece biz dert ediniyoruz. Aslında biz dert ne demek bilmiyoruz, biliyor musunuz?

Yazdıklarımız, yaptıklarımız, onca şey boşa yaşanan bir hayat gibi geliyor. E o zaman ne yapalım? Yaşamayalım mı? Hayır, yaşayın. Ama gerçek dertler edinerek. Hayatı, dünyayı, insanları görerek. Görmüyoruz hiçbirimiz. Görmezlikten geldiğimiz için göremiyoruz. Hepimizin keyfi yerinde aslında. Hayatı da bir şekilde devam ettiriyoruz. Ama sorsan bana, sana, ona bir dünya derdimiz var. Yok mu?

Yok aslında. Biz hak ettiğimizden fazla iyi ve lüks bir hayat yaşıyoruz. Sahip olduğumuz lüksün bile farkında değiliz ve bu lüks içinde gözler öyle bir körelmiş ki herkes daha fazlasını ve daha iyisini istiyor. Sahip olduğumuz hiçbir şeyi beğenmiyoruz. Hep daha fazla hep daha iyisini istiyoruz, bunun için didinip uğraşıyoruz. Bu arada kendimize en gereksiz şeyleri dert ediniyoruz. Aslında hepsi boş.

Neden boş? Bu kısmı boşver boş işte. Dolu olan ne peki? O kısmı sen doldur.