Başlığa aldanmayın, benim yazdığım bir şey değil.
Gerçek, gerçeğin ta kendisi. Acının ta kendisi. Üzerine söyleyecek tek kelimem, cümlem yok.
Ne söylesem boş, anlamsız, gereksiz. Konuştukça insan öfkesine, nefretine hakim olamıyor.
Olamayacağım, iyi biliyorum. Bazen kendi kendime diyorum ki keşke ağlayabilseydim.
Ruhsuzluk mu değil, duygusuzluk hiç değil. Donup kalıyor bazen insan. Kaldım. Yarım saattir
fotoğraflara bakıyorum. Ben kendimden, aklım benden geçti. Toprak uğruna toprak olan olana.
Hiç yere yok yere. Gencecik hayatlar sebebini bile bilmeden soluyorlar.
Bizim için hayat kaldığı yerden devam edecek yine. Çok acı var ve bizi nasıl da alıştırdılar.
En geç 1 hafta içinde unutulacaklar. Acizlik ne menem bir şey.
Elinden sadece tek bir şey geliyor ve onu yapıyorsun içinden sessizce.
Dünya ve insanlar bazen değil çoğu zaman güzel bir yer değil.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder