Aslında ne yazacağımı da bilmiyorum.
Suyumdan bir yudum aldım. Yaşlılar gibi yatağın kenarında su var evet. Ne diyecektim? Çok şey diyesim var ama hiçbir şey yok gibi de.
İnsan susuyor biliyor musun? Sükunet değil bu.
Yalnızlık.
Konuşacak hiç kimse yok. Bir merhabasıyla gülümsetecek, bir nasılsınıyla iyileştirecek, sen bana hep iyi geliyorsunu olacak kimse yok.
Gittin, kendin için iyi ettin.
Gittin de iyi halt ettin :))
Konuşacak kimse yok diyorum. Böyle kendi kendime seninle konuşuyorum. En son 2 yıl önce yazmışım. Acı şeyler aklıma geldikçe aynı acıyı yaşatan şeyler.
Hayat diye bir şey varsa ki var diyorlar. Çok saçma. Yok yani öyle bir şey. Dünyanın başka yerlerinde olabilir, bu taraflarda yok. Varsa da yaşanmıyor böyle. Adı hayat değil.
Yalnızlık.
Derin sevmeyen insanlar kendi sığ sevgilerini sevmek zannediyorlar. Bir çiçeği sulamakla onu sevdiğini zannetmek gibi bir şey.
Offf çok saçmayım.
Konuşmayı özledim.
Rüyalarıma geliyorsun bazen. Ne başını ne sonunu hatırlıyorum, garip garip rüyalar. Keşke sana anlatabilseydim.
Çok şey var.
Umarım gittiğin yerde iyisindir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder