En son geçen sene 21 mayıs tarihinde yazmışım buraya. Ne garip, ne acı, en büyük acıyı bu tarihte yaşadım tam 1 yıl sonra.

İçim çok acıyor biliyor musun? Anlatmak, anlatabilmek, ağlamak isterdim sana sadri gibi, palyaçon gibi.

Nasıl dayandın onca acıya, onca gidişe diye çok düşündüm. Sonra, sen ve birkaç kişi kaldı geriye deyişini hatırladım. İnsanın en sevdiği, en sevilene gidince yapayalnız kalıyormuş anladım. Şu eşşek kadar yaşımda çocuk kaldım, çocuklar gibi ağladım.

Sigara üstüne sigara. Tesellisi yok, neden diye cevabı olmayan sorular. Niye gittin diye sormalar.

Babam gitti biliyor musun?

Çok acı, çok acıymış. Günlerdir uyuyamıyorum. Saçmasapan geçmeyen vakiti geçirmeye çalışıyorum. İçimin acısına geçmişi basıyorum.

Olur ya bakarsan yıllar sonra buralara bir selam et.

Allaha emanet ol.