12 Eylül 2013 Perşembe

Karışığım

Selam septikler deyip yine yarılacam kendi kendime. Tamam tamam palyaçoluğun lüzumu yok. :)
Merhabalar olsun.

Aklıma geldi bir anda. Şebnem Ferah'ın 'Vazgeçtim Dünyadan' adlı bir şarkısı var. Şimdi o geldi aklıma, o da buraya getirdi beni. Galiba sihirli kelime buymuş. Galiba bütün her şeyin sebebi buymuş. Henüz tam vâkıf değilim olaya. Ama başlangıç noktası burası. Bu vazgeçme başka bir geçiş.
Vazgeçemediğimiz için bu, mutsuzluk diye tanımladığımız. Neden ben? diye sorguladığımız. Gerçi bunu sorgulamayı bırakalı çok olmuştu. Sadece yalnızlık-mutsuzluk bağlantısı. Herkes mutsuz.

Benim bu dünyaya ait kendimden başka hiçbir şeyim yok, olsun da istemiyorum zaten. Yaşadığım kadarıyla da öyle deli hayallerim olmadı maddi ve maddesel anlamda. İnsan kendini mutlu etmeye uğraşmayı bırakınca mutlu oluyormuş. Bu cümlede anahtar kelime 'kendini'. Gizli özne ise 'başkaları' değil. Kendinde olanı ama asla bunun farkına varamadığı. İşte onu mutlu ettiğinde mutlu oluyormuş. Onun mutluluğu zaten başka mutluluklara yansıyor. O ney? demeyin. Kendiniz bulun ahah kötü palyaço oldum, üzgünüm bulun.

Seni ne mutlu ediyor? diye sormuştu en son. Demiştim ki: o küçük kızın gülümsemesi.

Bana sevdiğim, istediğim güzelliği anlatan dil.
Duymak istediğimi söyleyen dil.
Görmek istediğimi görüp anlatan göz.

Beni çok şey mutlu ediyormuş ama ''ben'' hepsine uzak duruyormuş.

Hiç yorum yok:

Kısaca

Fotoğrafım
Email: sivilpalyanco@gmail.com